η προσευχή της τσικνοπέμπτης

Πιστεύω εις έναν γύρον ,

με πίτα , λιποκράτορα ,

τυλιχτόν εις λαδόκολαν μιαρήν ,

εις στόμαχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα τζατζίκι , λευκόν , πηχτόν ,

του γύρου συνοδό , και λιπογενές ,

το δια τον γύρο ποιηθέντα προ πάντων πίτα-γύρο .

Γιαούρτι αγελαδινόν , 

αγγούρι βιολογικόν,

σκόρδον τριφτόν , εκ τρίφτου ηλεκτρικού

τριφθέντα , ού γεννηθέντα ,

ομοχρήσιμου της πίτας

δι ου την πείνα πάταξε.

Την δι’ ημάς τους ανθρώπους

και δια την ημετέραν εργασίαν

παρασκευασθείσα εις αρτοποιείον

εκ άλευρων , εξ αρρένος εργάτου

και εζυμώθη με ύδωρ αγνό

και εκαταψύχθη.

Αγορασθέντα τε υπό ημών

εντός πλαστικού σακιδίου

ή χάρτινου κυτίου

Και εψήθη τας πρώτας ώρας

κατά τας μεσημεριανάς

Και αναπαύθη εντός λαδόκολας

και εγεμίσθη εκ κουταλίας τζατζικίου.

Και εμπλουτίσθη με γύρον μετά δόξης ,

ψιλοκομμένου κρεμμυδίου και ντοματός ,

γεώμηλου τηγανητού,

ευτυχείς κάνων πεινασμένους ,

ώστε λιμοκτονίας έλθη το τέλος.

Και εις το κάρβουνον ,

το χρήσιμον , το γυροπαρασκευαστικόν ,

το εκ του ξύλου παραγόμενον ,

το συν πυρός συνεργαζόμενον ,

ώστε παρασκευαζόμενον ,

γύρον ροδοκόκκινον και ζουμερόν.

Εις ένα γυροπωλείον , με χωριάτικη και φέτα.

Ομολογώ κατανάλωσην συστηματικήν.

Προσδοκώ ζύθον παγωμένον.

Και να είναι η πίτα αφράτη.

δι ευχών των ψητών σουβλακίων ημών

κύριε ψήστη σουβλατζή είσαι θεός

σέρβιρον και χορτάσον ημάς

αμήν...