ας μιλήσουμε για "μπιζνες"...

Ποια είναι η καλύτερη «μπίζνα» στην Ελλάδα;
Θα σου δώσω μερικά στοιχεία :


Από κάθε αγορά οποιουδήποτε προϊόντος , από κάθε αμειβόμενη υπηρεσία , περίπου το 50% των χρημάτων που δίνεις , πάνε στα ταμεία του κράτους , με μορφή φόρων (Φ.Π.Α. , φορολογίες καταστήματος , παραγωγού , εισαγωγέα , μεσάζοντα , μεταφορέα , κ.τ.λ.).
Το υπόλοιπο 50% καλύπτει το κόστος χονδρικής αγοράς του προϊόντος , το κόστος μεταφοράς του , το λειτουργικό κόστος και το εμπορικό κέρδος του καταστήματος πώλησης.
Για το 50% της πραγματικής αξίας του προϊόντος , έχει παραχθεί κάποιο έργο , δηλαδή κάποιοι έχουν δουλέψει , έχουν ξοδέψει χρήματα , έχουν σχεδιάσει το πλάνο παραγωγής και προώθησης , πρόκειται δηλαδή για «δεδουλευμένα» χρήματα.
Για το 50% της φορολογίας του προϊόντος , δεν έχει υπάρξει καμία συμμετοχή του κράτους στη διαδικασία παραγωγής και πώλησης του προϊόντος , οπότε μιλάμε για καθαρό κέρδος.
Παρόλα αυτά , είναι δική σου η επιλογή της ποσότητας που θα αγοράσεις , αλλά και από ποιο κατάστημα ή εταιρεία θα αγοράσεις .


Όσον αφορά στα καύσιμα , η περίπτωση είναι λίγο πιο περίπλοκη , αφού ισχύουν τα εξής:
1) η πραγματική αξία του προϊόντος , είναι περίπου το 40% της τιμής πώλησης.
2) η φορολογία του προϊόντος είναι περίπου το 60% της τιμής πώλησης.
3) η τιμή πώλησης είναι περίπου η ίδια (με ελάχιστες αποκλίσεις) σε όλα τα σημεία πώλησης.
4) ο σχεδιασμός κατανάλωσης του προϊόντος , δηλαδή η ποσότητα που θα καταναλωθεί , σχεδιάζεται από το κράτος.

Πως σχεδιάζεται από το κράτος;
α) με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.
Όταν οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις γίνονται με γνώμονα την αύξηση των εσόδων της επιχείρησης-κράτους κι όχι με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη , τότε έχουμε έναν σχεδιασμό που αυξάνει τις αποστάσεις , αυξάνει την κίνηση των οχημάτων , δηλαδή αυξάνει την κατανάλωση καυσίμων.
Φαντάσου , πόσο θα μειωνόταν η κατανάλωση καυσίμων , αν π.χ. ο δρόμος που θα σε οδηγούσε στην εργασία σου , ήταν ο συντομότερος δυνατός , κι όχι ο δυνατόν δυσκολότερος , όπως γίνεται σήμερα.
β) με την απαγόρευση των πετρελαιοκίνητων στο 50% του πληθυσμού της χώρας.
Τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα , όχι μόνο είναι λιγότερο ρυπογόνα , αλλά καταναλώνουν και σημαντικά λιγότερα καύσιμα από τα βενζινοκίνητα (δηλαδή λιγότερα έσοδα από τη φορολόγηση των καυσίμων).
Αντίθετα , η προώθηση των υβριδικών κινητήρων , αντισταθμίζει την μείωση της κατανάλωσης καυσίμου , με την αύξηση κατανάλωσης ρεύματος για τη φόρτιση της μπαταρίας.

Και όλα αυτά , θα ήταν κοινώς αποδεκτά , αν τα χρήματα του ταμείου του κράτους χρησιμοποιούνταν για να παρέχουν δωρεάν παιδεία , δωρεάν υγεία , κοινωνική πρόνοια , δημόσια έργα κ.τ.λ.

Όπως έχει αποδειχθεί όμως , τα χρήματα αυτά μοιράζονται στο σύνολό τους , μεταξύ των διαχειριστών του κράτους (πολιτικοί).

Άλλη μια διαφορετική περίπτωση , είναι οι τράπεζες , οι οποίες μέσω των επιτοκίων δανεισμού παρουσιάζουν μια καθαρή κερδοφορία , που στη χειρότερη περίπτωση φτάνει το 100% του δανεισθέντος ποσού.
Παρόλα αυτά , οι τράπεζες όχι μόνο δεν φορολογούνται , αλλά εισπράττουν συνεχώς επιπλέον χρήματα από το κράτος (δηλαδή από τους φορολογούμενους).

Μετά απ’ αυτά , δεν έχω αποφασίσει αν η καλύτερη «μπίζνα» 
είναι να είσαι τραπεζίτης ή πολιτικός…