Με τι ακριβώς απασχολείς το μυαλό σου;
Σίγουρα με τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις , με την αβεβαιότητα στην εργασία σου , με τα εισοδήματά σου που μειώνονται σε αντίθεση με τα πάγια έξοδα που συνεχώς διογκώνονται και με τα υπόλοιπα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η κατάσταση στον καθένα , στην κάθε οικογένεια χωριστά , κοινά όμως για όλους μας.
Δηλαδή το 100% του καθημερινού διαθέσιμου χρόνου ζωής που μας αναλογεί , είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στο χρήμα.
Το χρήμα , είναι το μέσον που χρειάζεται ο υδραυλικός για να αγοράσει κρέας από τον χασάπη , ο οποίος χρειάζεται το χρήμα για να πληρώσει το γιατρό όταν είναι άρρωστος , ο οποίος γιατρός χρειάζεται το χρήμα για να πληρώσει τον υδραυλικό να του φτιάξει τη βρύση που στάζει…
Τόσο απλά , τόσο πραγματικά , το χρήμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ενδιάμεσο μέσο εξυπηρέτησης , το οποίο θα μπορούσε με μια απλή διαδικασία , μια συλλογική απόφαση , να βγει ολοκληρωτικά από τη ζωή μας ως μέσο ανταλλαγής υπηρεσιών.
Οι μόνοι λόγοι για τους οποίους το χρήμα υπάρχει στη ζωή μας και τη διαφεντεύει , είναι η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και η ΣΥΝΗΘΕΙΑ.
Φαντάσου για με ποιον τρόπο μπορείς να έχεις τον απόλυτο έλεγχο πάνω σε μια ομάδα εξαρτημένων από κάποια ναρκωτική ουσία:
Τους παρέχεις άφθονη στην αρχή ώστε να σε θεοποιήσουν , να μάθουν πως μόνο μέσω εσένα μπορούν να ικανοποιήσουν τη δίψα τους , μετά δημιουργείς μια τεχνητή-ελεγχόμενη έλλειψη και αυτόματα είναι όλοι δικοί σου , κυριολεκτικά μαριονέτες στα χέρια σου , θα κάνουν οτιδήποτε τους πεις για να τους δώσεις το «μαγικό».
Δεν θα το αναλύσω άλλο αυτό , γιατί το θέμα μας είναι άλλο:
Ενώ λοιπόν αφιερώνεις το 100% της ύπαρξής σου στο χρήμα και τα προβλήματα που αυτό προκαλεί , για πες μου σε παρακαλώ , ποιος ασχολείται με τα παιδιά;
Η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό , είναι φυσικά «κανείς»…
Η κατάσταση στις σημερινές οικογένειες είναι πράγματι κωμικοτραγική. Οι γονείς κλεισμένοι στον εαυτό τους , ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να μιλήσουν για το χρήμα και τα προβλήματα που αυτό προκαλεί μέσω της τεχνητής και προσχεδιασμένης έλλειψής του. Έχουν αποξενωθεί εντελώς από τους οικείους τους και από γονείς , συγγενείς , φίλοι , συνάδελφοι , έχουν όλοι μετατραπεί σε …αριθμομηχανές!
Ποιος έχει όρεξη τώρα να τρέχει τα παιδιά στο σπίτι του φίλου ή του συγγενή για να συναντηθούν , να παίξουν , να έχουν οποιαδήποτε επαφή με άλλα παιδιά...
Παρόλο που κάτι τέτοιο δεν έχει κανένα οικονομικό κόστος , η απομόνωση των γονιών έχει επεκταθεί και στα παιδιά , τα οποία είναι όμηροι στα σπίτια τους (αναφέρομαι στα μικρά παιδιά).
Το μόνο που ακούνε είναι για προβλήματα , με αποτέλεσμα να σκοτώνεται καθημερινά η παιδική τους ξέγνοιαστη ηλικία.
Το παιδί ζει στο ξέγνοιαστο σήμερα και στο ονειρικό αύριο.
Αυτά τα δύο φροντίζουμε να τα γκρεμίζουμε καθημερινά , στερώντας τους ακόμη και το δικαίωμα να ονειρευτούν το μέλλον τους.
Σε ηλικία 18 ετών , αυτά τα παιδιά θα έχουν ήδη γεράσει (το λιγότερο).
Σε ξαναρωτάω λοιπόν , ποιος ασχολείται με τα παιδιά;
«κανείς» θα απαντήσεις , αλλά μην είσαι και τόσο σίγουρος…
Στην περίπτωση του γνωστού ανέκδοτου με τον ετοιμοθάνατο Εβραίο , που αφού ρωτάει αν είναι όλοι δίπλα του , ύστερα απορεί «και ποιος είναι στο μαγαζί;» , το θέμα είναι απλό , αφού το μαγαζί μπορεί να είναι κλειστό για κάποιες ώρες.
Τι συμβαίνει όμως με το παιδί;
Το παιδί δεν μπορείς να το απενεργοποιήσεις και να το θέσεις σε λειτουργία όταν θα έχεις όρεξη να ασχοληθείς μαζί του.
Το παιδί είναι σε λειτουργία 24 ώρες την ημέρα , 7 ημέρες την εβδομάδα.
Ποιος ασχολείται λοιπόν με το παιδί; Είναι μόνο του;
Όχι φυσικά.
Το παιδί είναι …παρκαρισμένο μπροστά σε μια οθόνη (υπολογιστή ή τηλεόρασης), η οποία ελέγχεται πλήρως από αυτούς τους ίδιους που σε απομάκρυναν απ' αυτό , και σε κρατούν συνεχώς απασχολημένο για να μην το καταλάβεις.
Το παιδί μαθαίνει πως το χρήμα είναι τα πάντα , πως η βία είναι κάτι φυσιολογικό και αποδεκτό , πως τα πάντα έχουν κάποια χρηματική αξία και μπορούν να πουληθούν στην κατάλληλη τιμή.
Σου έχουν κλέψει το παιδί μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και δεν έχεις πάρει χαμπάρι.
Έχουν όλη την άνεση να χειραγωγήσουν , να προγραμματίσουν τον εγκέφαλο του μελλοντικού πολίτη , του μελλοντικού γιατρού , του μελλοντικού επιστήμονα , του μελλοντικού πολιτικού , του μελλοντικού γονιού , του μελλοντικού δικαστή , του μελλοντικού αστυνομικού , του μελλοντικού κόσμου , όπως ακριβώς εκείνοι θέλουν.
Και μάλιστα φαίνεται πως αυτό ( η χειραγώγηση των επόμενων γενεών) αποτελεί πρωταρχικό σκοπό τους.
Κι αυτό με τη δική σου ακούσια συγκατάθεση!
Οι εξαφανίσεις παιδιών παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια , αυτό το ξέρεις.
Ξέρεις επίσης πως ανθεί το κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας , οι παιδεραστές αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς.
Γνωρίζεις για την παιδική καταναγκαστική εργασία στις χώρες του τρίτου (και όχι μόνο) κόσμου , από τις οποίες αγοράζεις φθηνά προϊόντα.
Για σύνδεσέ τα τώρα όλα αυτά μεταξύ τους και σκέψου ένα πιθανό σενάριο:
Σκέψου έναν γονιό , που λόγω των οικονομικών προβλημάτων δεν ασχολείται με το παιδί του , το παιδί του πέφτει θύμα απαγωγής από παιδεραστές , οι οποίοι αφού το …μεταχειριστούν κατάλληλα , το προωθούν σε κάποια φάμπρικα καταναγκαστικής εργασίας , η οποία προμηθεύει με φθηνά ρούχα (λόγω μηδενικού κόστους παραγωγής) ένα πολυκατάστημα από το οποίο αυτός ο γονιός αγοράζει ρούχα λόγω έλλειψης χρημάτων…
Όλα αυτά σου φαίνονται παρατραβηγμένα και μακρινά;
Για απάντησέ μου λοιπόν:
ΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου