Όπως όλοι γνωρίζουμε , με το σχέδιο "Καλλικράτης" συγχωνεύθηκαν δήμοι και κοινότητες , συγχωνεύθηκαν , συγκεντρώθηκαν και μεταφέρθηκαν δημόσιες υπηρεσίες και φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης , αλλά χωρίς συγκεκριμένο πλάνο , χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια.Παρατηρούμε καθημερινά , να ανακοινώνονται μεταφορές υπηρεσιών από το ένα μέρος στο άλλο , να μετακομίζουν δημαρχεία , νομαρχίες , δικαστήρια , στρατιωτικά διοικητήρια , στρατολογικά γραφεία , ταχυδρομεία , δημόσια ταμεία και κάθε λογής δημόσιες υπηρεσίες , αφήνοντας πίσω τους κτίρια του Δημοσίου να ρημάζουν ανεκμετάλευτα, ενώ μεταφέρονται σε ενοικιαζόμενους χώρους ιδιωτών , με εξωφρενικά υψηλά ενοίκια (στα χαρτιά...) και απορούμε με ποια λογική εγκαταλείπονται όλα αυτά τα ιδιόκτητα (του δημοσίου) κτίρια και εν μέσω (υποτίθεται) περικοπών των δαπανών επιλέγουν να πληρώνουν ξαφνικά υπέρογκα ενοίκια σε ιδιώτες...
Για να δούμε τώρα , αν μπορούμε να λύσουμε αυτό το γρίφο εξετάζοντας τα στοιχεία :
- όλα αυτά τα δημόσια κτίρια που εγκαταλείπονται φαίνεται να επιλέγονται τυχαία , χωρίς να υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια όπως π.χ. ο πληθυσμός της περιοχής , η παλαιότητα του κτιρίου , το μέγεθος κ.τ.λ. οπότε φαινομενικά δεν έχουν ομοιότητες μεταξύ τους και μπερδεύομαι λίγο.
- όλα αυτά τα δημόσια κτίρια βρίσκονται στα κεντρικότερα σημεία των πόλεων , οπότε έχω μια πρώτη ομοιότητα , ένα πρώτο στοιχείο και αρχίζω λίγο να ηρεμώ...
- όλα αυτά τα δημόσια κτίρια είναι ιστορικής σημασίας , έχουν κάποια ιστορία να πουν , είναι συνδεμένα με κάποια γεγονότα του παρελθόντος , είτε ιστορικά , είτε κοινωνικά , είτε καθαρά εθιμοτυπικά , οπότε έχω άλλο ένα κοινό στοιχείο και αισθάνομαι αρκετά πιο σίγουρος ότι θα βρω τη λύση του γρίφου...
- όλα αυτά τα κτίρια , λόγω της τοποθεσίας τους αλλά και λόγω της προϊστορίας τους , έχουν πραγματικά ανυποόγιστη αξία , οπότε άλλο ένα κοινό στοιχείο έρχεται να βοηθήσει στο ξετύλιγμα του κουβαριού...
- συνυπολογίζοντας τα τρία προηγούμενα στοιχεία , βλέποντας τα συγκεκριμένα ακίνητα από την οπτική γωνία ενός μεσίτη ακινήτων , καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για "ακίνητα-φιλέτα", οπότε πλησιάζω λίγο περισσότερο στην άκρη του νήματος...
- για δες όμως που άλλη μία , φαινομενικά ασύνδετη πληροφορία , έρχεται να δέσει με τα παραπάνω στοιχεία και να ξεδιαλύνει τα σύννεφα: Η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου πωλείται σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές από κτηματομεσιτικά γραφεία του εξωτερικού , σε ξένους "επενδυτές" ( η λέξη "επενδυτές" είναι σκόπιμα σε εισαγωγικά...) , οπότε καταλήγω στο αυθαίρετο και τολμηρό συμπέρασμα πως τα συγκεκριμένα ακίνητα , αδειάζονται με τη σειρά που έχει προαποφασιστεί να πουληθούν , ώστε να παραδοθούν στους νέους ιδιοκτήτες τους οι οποίοι πρόλαβαν να αρπάξουν την ευκαιρία να αποκτήσουν τεράστιας εμπορικής και ιστορικής αξίας ακίνητα δίνοντας ψίχουλα , μέσα από μια διαδικασία χωρίς καμία απολύτως διαφάνεια , παντελώς άγνωστη και σκοτεινή...
- Ο Δημοπράτης ενεργεί πάντοτε ως αντιπρόσωπος του πωλητού. Διευθύνει τη δημοπρασία και καθορίζει τις διαδοχικές πλειοδοσίες επί των δημοπρατουμένων έργων, δικαιούμενος να αρνηθεί προσφορές μικρότερες ή μεγαλύτερες του προτεινόμενου από εκείνον ύψους.
- Ο Δημοπράτης δικαιούται κατά την απόλυτη κρίση του να αρνηθεί την είσοδο ή τη συμμετοχή οιουδήποτε στη δημοπρασία, καθώς επίσης να αποσύρει ανά πάσα στιγμή οποιοδήποτε έργο από αυτήν.
Αυτά τα ψίχουλα που δίνουν οι "επενδυτές" για να αποκτήσουν αυτά τα ακίνητα , δεν πάνε στα ταμεία του όποιου κράτους έχει απομείνει , αλλά "υπέρ των πιστωτών της χώρας".
Αυτό με βάζει σε σκέψεις και αναρωτιέμαι αν (λέω τώρα) οι εν λόγω "επενδυτές" είναι οι ίδιοι οι πιστωτές...
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο , αυτό σημαίνει πως οι πιστωτές δίνουν ένα χρηματικό ποσό μέσω του Δ.Ν.Τ. , το οποίο χρησιμοποιείται για να εξωφληθούν οι παλαιότερες οφειλές από τους ίδιους πιστωτές (οι οποίες ουσιαστικά δεν υπάρχουν , αφού εκείνα τα χρήματα επέστρεψαν άμεσα στο ταμείο του "πιστωτή" με τη μορφή αγοράς αμυντικού εξοπλισμού) , δηλαδή τα χρήματα γυρνούν πάλι πίσω στα ίδια ταμεία από όπου προήλθαν , αυτά τα ίδια χρήματα ξαναέρχονται στη χώρα ως επενδύσεις για αγορές δημοσίων ακινήτων (οπότε οι πιστωτές ονομάζονται πλέον "επενδυτές") αλλά σύμφωνα με το "Μεσοπρόθεσμο" επιστρέφονται πάλι πίσω στα ίδια ταμεία , αφού τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις πάνε "υπέρ των πιστωτών".
Δηλαδή για να το πω πιο απλά , το χρήμα ξεκινά από το ταμείο του "πιστωτή" , έρχεται στη χώρα ως "δάνειο" , αλλά επιστρέφει πίσω στο ταμείο του "πιστωτή" , μετά ξαναέρχεται στη χώρα ως αντίτιμο αγοράς δημόσιας περιουσίας (δηλαδή "επένδυση") και ξαναεπιστρέφει πίσω στο ταμείο του ίδιου "πιστωτή" , ΣΥΝ την απόκτηση ακινήτων ανυπολόγιστης εμπορικής αξίας χωρίς χρήματα , με μηδέν κόστος (αφού τα χρήματα επέστρεψαν πίσω στο ταμείο του).
Για όσους ακόμα μπερδεύονται , θα το πω με ένα απλό παράδειγμα:
Εγώ παράγω αγγούρια κι εσύ θες να τα αγοράσεις αλλά δεν έχεις λεφτά , έχεις όμως ένα σπίτι που απλά κληρονόμησες χωρίς να έχεις πληρώσει , το οποίο έχει δεκαπλάσια αξία από τα αγγούρια που θα σου δώσω , οπότε δεν μπορώ να αξιώσω μια "ανταλλαγή".
Οπότε , σου δανείζω χρήματα με τόκο , για να μπορέσεις να μου πληρώσεις τα αγγούρια που σου πούλησα , οπότε σε πρώτη φάση χάνω τα αγγούρια χωρίς άμεσο κέρδος , αφού τα δικά μου λεφτά βγήκαν και τα δικά μου λεφτά επέστρεψαν στο ταμείο μου. Υπάρχει όμως ο τόκος που δουλεύει υπέρ μου σε βάθος χρόνου...
Στην ουσία , η πλήρωμή για τα αγγούρια δεν θεωρείται επιστροφή των χρημάτων που σου δάνεισα , αφού αγόρασες κάποιο προϊόν.
Οπότε όταν το αρχικό ποσό δανεισμού , μαζί με τους τόκους ξεπεράσει τις οικονομικές σου δυνατότητες , αρχίζω να σε πιέζω να με εξωφλήσεις , φέρνοντάς σε σε απόγνωση. Τότε , σου δίνω άλλη μια βοήθεια , δίνοντάς σου λεφτά για να εξωφλήσεις τα μισά λεφτά το χρέους σου προς εμένα (παρόλο που τα αρχικά λεφτά επέστρεψαν στο ταμείο μου) , με τον όρο να βγάλεις στο σφυρί το σπίτι σου και φυσικά εσύ δέχεσαι , αφού δεν έχεις κουραστεί για να το αποκτήσεις , δεν σου έχει κοστίσει τίποτα.Οπότε παίρνεις τα λεφτά μου και μου τα ξαναδίνεις πίσω για να εξωφληθεί εκείνο το μισό από το πρώτο δάνειο για την αγορά των αγγουριών (δεκαπλάσιο πλέον λόγω των τόκων...).Αυτά τα λεφτά στα ξαναδίνω πίσω για να αγοράσω το σπίτι σου σε τιμή υποπλολαπλάσια της αξίας του (αφού έτσι έχεις συμφωνήσει) , αλλά μόλις τα πάρεις θα πρέπει να μου τα ξαναδώσεις πίσω για να εξωφλήσεις και το υπόλοιπο μισό του χρέους που δημιούργησες αγοράζοντας αγγούρια...
Έτσι , με λίγη υπομονή αντάλλαξα το σπίτι σου με μερικά αγγούρια , τα οποία δεν θα φύτευα καν , αν δεν υπήρχες εσύ να τα αγοράσεις...
Και μια και γνωριστήκαμε και ανοίξαμε τις καρδιές μας , θα σου εκμυστηρευτώ και κάτι ακόμα , κι ας με παρεξηγήσεις (τώρα πια δεν με νοιάζει η γνώμη σου για 'μένα):
Λοιπόν είχα βάλει στο μάτι το σπίτι σου , αλλά το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φυτέψω αγγούρια.
Κι εσύ όμως είχες αγγούρια και δεν χρειαζόταν να αγοράσεις από εμένα , οπότε τα βράδυα που κοιμόσουν ερχόμουν κρυφά και έριχνα δηλητήριο στο χωράφι σου ώσπου έγινε στείρο. Αμέσως μετά έπεισα τον κόσμο γύρω σου ότι τα αγγούρια είναι απαραίτητα για την επιβίωσή του , κι έτσι σου δημιούργησα πελάτες κι από παραγωγό σε έκανα έμπορο.
Τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους...
καλή χώνεψη λοιπόν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου