η παραβολή του σκύλου

Μετά από τις παραβολές που κάποιοι σας πούλησαν κι εσείς τις αγοράσατε όσο-όσο,
με τίμημα αρκετά καμένα εγκεφαλικά κύτταρα ,
επιτρέψτε μου να σας προσφέρω κι εγώ μία δωρεάν , χωρίς χρεώσεις...

Ο Βασίλης λοιπόν είχε έναν πανέξυπνο και ικανότατο σκύλο , τον Ερμή τον οποίο είχε εκπαιδεύσει να εκτελεί άριστα κατόπιν εντολής , διάφορα δύσκολα και εντυπωσιακά κόλπα , αποφέροντας αρκετά έσοδα στον Βασίλη από επιδείξεις , εκδηλώσεις και διαφημίσεις.
Με αυτά τα έσοδα ο Βασίλης , είχε τη δυνατότητα να αγοράζει (εκτός των άλλων) σχεδόν κάθε μέρα μπριζόλες , να τις ψήνει στα κάρβουνα και να τις απολαμβάνει με παρέα και παγωμένη μπύρα.
Καθώς ο Ερμής είχε μπροστά του ένα πιάτο με εκλεκτή σκυλοτροφή , ο Βασίλης συνήθιζε έτσι για πλάκα , να δελεάζει το σκύλο με τις ψητές μπριζόλες , περνώντας τες μπροστά από τη μύτη του πριν τις βάλει στα πιάτα.

Ο Ερμής όπως ήταν φυσικό , αψηφώντας τη σκυλοτροφή που είχε μπροστά του , περίμενε υπομονετικά να γευτεί κι αυτός με τη σειρά του κάποια ζουμερή μπριζόλα.
Όταν το φαγοπότι τελείωνε , και αφού ο σκύλος είχε μείνει νηστικός, από λύπηση ο Βασίλης του πετούσε ένα κόκκαλο , κι ο Ερμής έκανε σαν τρελός από τη χαρά του , παρόλο που δεν ήταν ότι ακριβώς περίμενε.
Ενώ τα έσοδα από τις επιδείξεις του σκύλου αυξάνονταν , ο φίλος μας ο Βασίλης αποφάσισε πως ήταν ώρα να αρχίσει να τρώει φιλέτα αντί για μπριζόλες.
Με την ίδια λοιπόν τακτική , έψησε τα φιλέτα , και αφού τα πέρασε μπροστά από τη μύτη του σκύλου (για να τον πειράξει) τα σέρβιρε στα πιάτα.
Κόκκαλα όμως δεν υπήρχαν κι ο σκύλος αρνούταν να φάει τη σκυλοτροφή.
Τότε ο Βασίλης έκανε κάτι πολύ απλό:
Πήρε τη σκυλοτροφή μπροστά από τον Ερμή και τον άφησε νηστικό για μία μέρα.
Όταν την επομένη του σέρβιρε πάλι τη σκυλοτροφή ο σκύλος την καταβρόχθισε με βουλιμία πανευτυχής.
Έτσι συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό , ο Βασίλης έτρωγε φιλέτα κι ο Ερμής σκυλοτροφή , φοβούμενος να μην τη στερηθεί.
Όταν μετά από χρόνια ο Ερμής είχε γεράσει , ο Βασίλης αναγκάστηκε να βρει άλλη πηγή εσόδων ( κάποιο άλλο σκυλί ) οπότε ο Ερμής ήταν πλέον αχρείαστος.
Καθώς όμως ο φίλος μας ήταν φιλόζωος δεν ήθελε να τον παρατήσει σε μια ερημιά ή να τον πυροβολήσει στο κεφάλι , προτίμησε να του προσφέρει ένα ευχάριστο τέλος.
Του πρόσφερε λοιπόν ένα πιάτο με φιλέτο ποτισμένο με φόλα , παρακολούθησε με αγαλλίαση το ζώο να τρώει με ασύλληπτη ικανοποίηση το απρόσμενο δώρο , αφού ήταν κάτι που τόσα χρόνια λαχταρούσε αλλά δεν είχε γευτεί ποτέ.
Μετά , αφού πέθανε , πνίγοντας τον πόνο του σε ένα δάκρυ , το έβαλε σε μια σακούλα και το πέταξε στα σκουπίδια.

κι όποιος δεν καταλαβαίνει , δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει...