Εδώ και πολλά χρόνια , ασχολούμαι με τη μελέτη της δομής της κοινωνίας μας , λαμβάνοντας υπόψη την οργάνωση , τον τρόπο λειτουργίας , τη συλλογική συνείδηση , τις αποφάσεις και τις συνέπειές τους , τη μορφή των αγορών και άλλα επιμέρους στοιχεία.
Έχω εντοπίσει 2 βασικά μοντέλα «κοινωνικού σχεδιασμού» , τα οποία αν και με μια πρώτη ματιά παρουσιάζουν ελάχιστες διαφορές , μια σε βάθος διερεύνησή τους οδηγεί σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους:
1) καταναλωτική κοινωνία
α.Οι κάτοικοι της «περιοχής 1» έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
• Αγοράζουν τρόφιμα , είδη πρώτης ανάγκης , είδη ρουχισμού και ηλεκτρικές συσκευές , αποκλειστικά από καταστήματα αλυσίδας , λόγω των χαμηλότερων τιμών (οι οποίες διαμορφώνονται με τρόπο που θα δούμε παρακάτω) , αυξάνοντας έτσι την αγοραστική τους δύναμη , δηλαδή αποκτούν περισσότερα προϊόντα με τα χρήματα που διαθέτουν , ενώ σε περίπτωση που επέλεγαν τοπικά καταστήματα , με τα ίδια χρήματα θα αγόραζαν λιγότερα πράγματα.
• Λόγω της τακτικής των πολυκαταστημάτων να προωθούν με διάφορες «προσφορές» τα προϊόντα που επιθυμούν να πουλήσουν , οι καταναλωτές αγοράζουν (τις περισσότερες φορές) προϊόντα που δεν έχουν ανάγκη , μόνο και μόνο επειδή είναι σε προσφορά , με την προϋπόθεση πως κάποια στιγμή θα τα χρειαστούν (κάτι που μερικές φορές δεν γίνεται ποτέ!).
• Λόγω της επιρροής της τηλεοπτικής διαφήμισης , όταν επιλέγουν ένα προϊόν , σχεδόν ποτέ δεν ελέγχουν τα χαρακτηριστικά του (σύνθεση , σύσταση , ιδιότητες , πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα έναντι άλλων) αρκούμενοι στην παρουσίαση του προϊόντος από την τηλεόραση. Θεωρούν δηλαδή ως δεδομένο , αυτό που μέσω της διαφήμισης έχει προβάλλει ο κατασκευαστής του προϊόντος. Μάλιστα , τα περισσότερα από τα προϊόντα που επιλέγει , θα τα απέρριπτε αμέσως για λόγους ποιότητας , ασφαλείας ή υγείας , αν δεν είχε καμία «τηλεοπτική εξοικείωση» μαζί τους.
• Εξαιτίας του «τηλεοπτικού πρότυπου διαβίωσης» που έχουν υποσυνείδητα αποδεχθεί και υιοθετήσει (λόγω της συνεχώς επαναλαμβανόμενης προβολής του σε κάθε είδους τηλεοπτική παραγωγή) ικανοποιείται από το γέμισμα των ραφιών και του ψυγείου με τρόφιμα που προορίζονται για να καλύψουν την χωρητικότητα των ραφιών κι όχι τις πραγματικές του ανάγκες , από το γέμισμα της ντουλάπας με ρούχα που καλύπτουν τη χωρητικότητα της ντουλάπας , με συσκευές και έπιπλα που καλύπτουν τους χώρους του σπιτιού κι όχι τις πραγματικές του ανάγκες.
• Λόγω της μη ορθής τακτικής επιλογής προϊόντων διατροφής , αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα υγείας και ξοδεύουν αρκετά χρήματα στην αντιμετώπιση ασθενειών , που θα είχαν αποφύγει αν τρέφονταν σωστά…
β.Εξαιτίας των παραπάνω χαρακτηριστικών , στην «περιοχή 1» συμβαίνουν τα εξής:
• Τα πολυκαταστήματα , λόγω μεγάλης κατανάλωσης , αυξάνουν τις ποσότητες των παραγγελιών , πετυχαίνοντας χαμηλότερες τιμές χονδρικής . Αντίθετα , οι τοπικές επιχειρήσεις , λόγω μειωμένης δυναμικότητας , αγοράζουν πιο ακριβά τα ίδια προϊόντα και δεν μπορούν να σταθούν ανταγωνιστικά απέναντι στα πολυκαταστήματα.
• Οι τοπικές επιχειρήσεις , οδηγούνται σε μαρασμό και τέλος σε πτώχευση , ενώ πολλοί από τους ιδιοκτήτες τους , καταλήγουν να εργάζονται ως υπάλληλοι σε πολυκαταστήματα , από τα οποία «προτιμούνται λόγω εμπειρίας» , με μισθό τόσο χαμηλό , που τους επιτρέπει να αγοράζουν τα αγαθά που χρειάζονται , μόνο από πολυκαταστήματα αλυσίδας.
• Τα καταστήματα αλυσίδας , λόγω της οικονομικής τους δύναμης και πολιτικής επιρροής (η οποία βέβαια πηγάζει από το πλήθος των πελατών τους) , έχουν επιτύχει να επιβάλλουν τα μισθολογικά δεδομένα και το εργασιακό καθεστώς που επιθυμούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα , οι πρώην μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ή ιδιωτικοί υπάλληλοι καταστημάτων που κλείνουν , να μετατρέπονται σε χαμηλόμισθους υπαλλήλους που αναγκάζονται να στρέφονται για τις αγορές τους , αποκλειστικά σε καταστήματα αλυσίδας.
Έχουν φροντίσει δηλαδή , να μετατρέπουν τους ανταγωνιστές , σε πελάτες τους.
• Τα καταστήματα αλυσίδας , ακόμη κι αν από κακοδιαχείριση αντιμετωπίσουν οικονομικό πρόβλημα , λαμβάνουν άμεση βοήθεια από τράπεζες , λόγω του «κοινωνικού χαρακτήρα» τους , αφού αν αφεθεί να κλείσει ένα μεγάλο κατάστημα , θα μείνουν άνεργοι πολλοί άνθρωποι και απλήρωτοι πολλοί προμηθευτές και υποχρεώσεις προς το δημόσιο…
• Τα καταστήματα αλυσίδας επεκτείνονται , ανοίγουν νέα υποκαταστήματα , αναθέτοντας τα έργα σε μία κατασκευαστική ανά χώρα , αφού έτσι πετυχαίνουν χαμηλότερο κόστος κατασκευής. Ταυτόχρονα , λόγω των παραπάνω συνθηκών , όλο και λιγότεροι κάτοικοι της περιοχής έχουν τη δυνατότητα να χτίσουν ένα σπίτι ή ένα εξοχικό , ή ένα νέο κατάστημα , οπότε οι οικοδομικές επιχειρήσεις της περιοχής , οδηγούνται με τη σειρά τους σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» , συμπαρασύροντας όλους τους κλάδους που τροφοδοτούνται από την οικοδομή , δημιουργώντας νέους ανέργους , οι οποίοι έχουν πλέον ως φιλοδοξία , να εργαστούν στις μόνες «υγειείς» επιχειρήσεις της περιοχής , που είναι τα καταστήματα αλυσίδας…
• Λόγω των παραπάνω , η πλειοψηφία των κατοίκων της «περιοχής 1» , αδυνατεί να διαθέσει χρήματα σε «δευτερεύουσες δραστηριότητες» όπως το φαγητό σε εστιατόρια , η συνάντηση με φίλους σε καφετέριες , ταξίδια αναψυχής , διακοπές κ.τ.λ. και κλείνονται στα σπίτια τους , απομονώνονται , «αποκοινωνικοποιούνται» και γίνονται έρμαια της τηλεοπτικής προπαγάνδας , αφού η τηλεόραση είναι πλέον η μόνη σύνδεσή τους με τον έξω κόσμο. Στην κυριολεξία , δουλεύουν όχι για να ζουν , αλλά για να αγοράζουν. Να αγοράζουν ότι χρειάζεται για να ανταποκριθούν στο κοινωνικό πρότυπο που τους επιβάλλεται μέσω της τηλεόρασης , της μοναδικής τους σύνδεσης με τον έξω κόσμο (επαναλαμβάνω).
• Λόγω των παραπάνω , εθίζεται σε μια μη φυσιολογική , εικονική επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ψυχολογική εξάρτηση από την τεχνολογία , κυρίως από τη δύναμη της εικόνας , κυρίως από το φθηνό , προσιτό , πανταχού παρόν …διαδίκτυο!
• Μέσα λοιπόν στο διαδίκτυο , γνωρίζει άλλους ανθρώπους , κάνει εικονικές φιλίες , εικονικές σκέψεις , εικονικές σχέσεις , εικονική διασκέδαση , εικονικό σεξ , εικονικές επαναστάσεις…
• Η καθημερινότητα των κατοίκων της «περιοχής 1» περιλαμβάνει εργασία περιορισμένης ευθύνης , τηλεόραση , διαδίκτυο , φαγητό και ύπνο.
• Ο εγκέφαλος των κατοίκων , έχει «προγραμματιστεί» να δέχεται συγκεκριμένα ερεθίσματα , να θεωρεί ως αληθείς συγκεκριμένες πληροφορίες ,να «αποθηκεύει» συγκεκριμένες πληροφορίες , να «καταναλώνει» ιδέες και γνώσεις.
2) δημιουργική κοινωνία
α.Οι κάτοικοι της «περιοχής 2» έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
• Αγοράζουν τρόφιμα , είδη πρώτης ανάγκης , είδη ρουχισμού και ηλεκτρικές συσκευές αποκλειστικά από τοπικές επιχειρήσεις. Λόγω των αυξημένων τιμών αγοράς σε σχέση με τα καταστήματα αλυσίδας , αγοράζουν μόνο όσα προϊόντα έχουν άμεση ανάγκη.
• Εξαιτίας της μειωμένης αγοραστικής τους δύναμης , επιλέγουν προσεκτικά τα προϊόντα που αγοράζουν , ώστε να μην ξοδέψουν τα χρήματά τους άσκοπα.
β.Εξαιτίας των παραπάνω χαρακτηριστικών , στην «περιοχή 2» συμβαίνουν τα εξής;
• Οι τοπικές επιχειρήσεις ενισχύονται , οι ντόπιοι επιχειρηματίες δημιουργούν προμηθευτικούς συνεταιρισμούς , μέσω των οποίων κάνουν μεγάλες παραγγελίες , πετυχαίνοντας χαμηλότερες τιμές χονδρικής.
• Οι τοπικές επιχειρήσεις προσλαμβάνουν προσωπικό για την εξυπηρέτηση των πελατών και την ομαλή λειτουργία του καταστήματος. Οι τοπικές επιχειρήσεις , παραμένουν «τοπικές» , αφού κάθε περιοχή έχει τις δικές της επιχειρήσεις , κι έτσι δεν γίνονται ποτέ «οικονομικοί γίγαντες» με πολιτική επιρροή , ώστε να μπορούν να επιβάλλουν απάνθρωπο εργασιακό καθεστώς .
• Τα καταστήματα των πολυεθνικών αλυσίδων υπολειτουργούν και στο τέλος κλείνουν , οπότε μηδενίζεται η οικονομική τους δύναμη και πολιτική επιρροή στην περιοχή.
• Λόγω της ορθής τακτικής επιλογής προϊόντων διατροφής , αντιμετωπίζουν ελάχιστα προβλήματα υγείας και ξοδεύουν λιγότερα χρήματα σε θεραπείες ασθενειών.
• Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες , έχουν την οικονομική δυνατότητα να χτίσουν σπίτια , εξοχικά , να επεκτείνουν τα καταστήματά τους , οπότε δίνουν δουλειά στις τοπικές οικοδομικές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις , από τις οποίες τροφοδοτούνται οι περισσότεροι κλάδοι της αγοράς. Αυτή η ανάπτυξη , επιφέρει περισσότερες θέσεις εργασίας .
• Η αύξηση της ζήτησης , ισχυροποιεί τη θέση των εργαζομένων και αυξάνει τις απολαβές τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων , κάτι που τροφοδοτεί με περισσότερα χρήματα την τοπική αγορά , στην οποία δημιουργούνται συνεχώς νέες θέσεις εργασίας.
• Λόγω των παραπάνω , οι κάτοικοι της «περιοχής 2» έχουν την οικονομική δυνατότητα να διαθέσουν χρήματα σε δευτερεύουσες δραστηριότητες , όπως το φαγητό σε εστιατόρια , η συνάντηση με φίλους σε καφετέριες , η διασκέδαση , τα ταξίδια αναψυχής , οι διακοπές κ.τ.λ. Οπότε είναι κοινωνικοί , εξωστρεφείς , ξοδεύουν λιγότερο χρόνο στο σπίτι , επομένως παρακολουθούν λιγότερο ή καθόλου τηλεόραση , ασχολούνται λιγότερο ή καθόλου με το διαδίκτυο , ενημερώνονται κυρίως μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών και απόψεων με άλλους ανθρώπους.
• Η μειωμένη ενασχόλησή τους με την τηλεόραση , τους απομακρύνει από το «τηλεοπτικό πρότυπο διαβίωσης» , δεν εξαρτώνται από αυτήν για την επαφή τους με την κοινωνία , δεν έχουν ανάγκη από εικονικά υποκατάστατα επικοινωνίας , αφού επικοινωνούν με φυσικό τρόπο εκτός σπιτιού. Δεν έχουν «εικονική σύνδεση» με την κοινωνία , αφού αυτοί οι ίδιοι είναι η κοινωνία…
• Η δεδομένη αποδοχή των τοπικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων , δημιουργεί υγιή ανταγωνισμό μεταξύ τους , βάζοντας τους ενασχολούμενους σε μια διαδικασία αναζήτησης νέων ιδεών προώθησης , νέων τρόπων προσέλκυσης πελατών , γεννά επίσης σε περισσότερους την επιθυμία για να δημιουργήσουν δική τους επιχείρηση , οπότε τα μυαλά όλων είναι απασχολημένα με την αναζήτηση της πρωτοτυπίας , τον υγιή ανταγωνισμό , την έρευνα , την καινοτομία.
• Λόγω της έντονης κοινωνικότητας και επαγγελματικής δραστηριότητας , ο εγκέφαλος των κατοίκων της περιοχής , έχει «προγραμματιστεί» να διασταυρώνει πληροφορίες , να αναζητά λύσεις και νέες ιδέες , να επεξεργάζεται πολύπλοκες καταστάσεις και να δίνει τις βέλτιστες λύσεις. Δηλαδή «δημιουργεί» γνώσεις και εμπειρίες , «επεξεργάζεται» πληροφορίες , αντί να «καταναλώνει».
Το «υπάρχον» δεν το δέχεται , γιατί είναι εκπαιδευμένος να το ανταγωνίζεται , να το υπερβαίνει και να δημιουργεί το δικό του καθεστώς.
Εσύ σε ποιά περιοχή θα ήθελες να ζεις ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου