σπίθα ή φάκα ;

Είναι δεδομένο πλέον , πως η παρούσα πολιτική σκηνή , οι παρόντες πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους (εργατοπατέρες συνδικαλιστές) , δεν εκφράζουν και δεν πείθουν κανέναν , εκτός των λοβοτομημένων ζόμπι-κομματόσκυλων που υπάρχουν ακόμη και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα με τη μορφή και τη δομή που έχει , δεν μπορεί να δώσει λύσεις , δεν μπορεί να εγγυηθεί για το μέλλον , δεν μπορεί να αλλάξει το παρόν.
Οι συνθήκες , είναι ιδανικές (από ιστορικής , χρονικής , πολιτικής , αλλά και ψυχολογικής απόψεως) , για τη γέννηση μιας νέας μορφής πολιτεύματος , μιας νέας μορφής διακυβέρνησης , από νέα πρόσωπα «πολιτικώς παρθένα».
Αυτό προστάζει η εποχή , οι εξελίξεις και ο λαός.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη ευκαιρία από αυτή , για να αποκατασταθεί ο έλεγχος των οργισμένων πολιτών (όπως έγινε το ’74) , παραδίδοντάς τους έτοιμους , «στρωμένους» , στη νέα φουρνιά υπανθρώπων , που είναι ήδη έτοιμοι να αντικαταστήσουν τους παρόντες  στην εξουσία.
Το σχέδιο χειραγώγησης και συγκέντρωσης των «μαύρων προβάτων» σε ένα νέο μαντρί , είναι προφανές , όταν χρησιμοποιείται ένας καταξιωμένος και κοινώς αποδεκτός άνθρωπος , με αδιαμφισβήτητη πολιτισμική αξία (όχι όμως και ανάλογη πολιτική) , στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόμματος.
Όπως είναι φανερό , το πρόσωπο του Μίκη Θεοδωράκη χρησιμοποιείται ως πόλος έλξης των αγανακτισμένων ψηφοφόρων , ενώ όπως όλοι καταλαβαίνουμε (λόγω της ηλικίας του) δεν είναι δυνατόν να το κάνει για τον εαυτό του , για να οδηγήσει δηλαδή ο ίδιος τη χώρα σε έναν άλλο δρόμο , αλλά για να παραδώσει τη σκυτάλη της δήθεν αντιπολίτευσης σε νέους πολιτικούς.
Ο σκοπός της δημιουργίας αυτού του κόμματος , είναι να μπουν στην πολιτική τα νέα πτωματοφάγα όρνεα , με τις καλύτερες όμως «συστάσεις» , εκπροσωπώντας δήθεν τους αγανακτισμένους νέους της χώρας , όπως ακριβώς έκαναν οι προκάτοχοί τους της γενιάς του πολυτεχνείου , των οποίων το έργο έχουμε όλοι νιώσει βαθιά στο πετσί μας.
Ελπίζω μόνο , αυτή τη φορά , να μην αποδειχθούν οι νέοι της χώρας αφελείς …